هیچ شغلی نباید از انتقاد معاف باشد و این موضوع همیشه می‌تواند نتایج مطلوبی به بار آورد، انتقاد وسیله‌ای برای انگیزش، آموختن، ایجاد و توسعه روابط قوی، تبادل اطلاعات و تأثیرگذاشتن است.

  هرکس در هر مقامی باید پذیرای انتقادهای سازنده باشد و فرقی نمی‌کند بومی باشد یا غیربومی، معلم، بانکدار، مأموردولتی یا دارای شغلی دیگر؛ باید با روحیه‌ای مثبت از انتقاد استقبال   و از آن در مسیر بهبود کار استفاده کند.

هر انتقاد تلاشی دوطرفه برای بهبود اوضاع و شرایط است. در چند سال گذشته در کردستان مدیران غیرکارآمدی حضور داشتند که نگاهشان به استان، آموزشی بوده است و بعد از مدتی در شغل‌های مدیریتی دیگر به کار گرفته شدند. برخی از مدیران نیز پروازی بودند. این موضوع خسارت‌های زیادی را برای استان به همراه داشت.

بعد از 2سال و اندی که از فعالیت دولت یازدهم می‌گذرد، در کردستان شاهد تغییراتی در سطح مدیران استان بودیم که می‌توانست برای توسعه استان گام مثبتی تلقی شود، اما متأسفانه هنوز مشکلات استان پا برجاست.

کردستان ظرفیت‌ها و توانایی‌های مناسبی در عرصه‌های مختلف دارد، اما هنوز مشکلات را می‌توان در شهرها و روستاهای این استان مشاهده کرد. حضور مدیران کم تجربه و ناآشنا به استان سبب شده است فرایند توسعه این استان کند و گاهی نیز متوقف شود که در نتیجه آن، امروز شاهد افزایش آمار بیکاری در این استان هستیم.

مردم می‌پرسند چرا درحالی که چهره‌های غیربومی با تحصیلات پایین به کار گمارده می‌شوند، جوانان این استان باید با تحصیلات عالی، هنوز بیکار باشند؟

 این استان با بهره‌مندی از 230کیلومتر مرز مشترک با عراق و برخورداری از فرصت‌های مناسب در حوزه معادن و کشاورزی، قابلیت‌های مناسبی برای موفقیت در عرصه تولید و شکوفایی اقتصادی دارد، اما همچنان از این توانایی‌ها برای توسعه استان غفلت می‌شود.

همچنین کردستان جوانان شایسته‌ای ازنظر علمی و اعتقادی دارد که همواره حائز رتبه‌های برتر در کنکور هستند که این موضوع نشان‌دهنده هوش و ذکاوت بالای مردم این استان است، اما نکته اینجاست که بعضا فرصت‌های شغلی در اختیار افرادی با کمترین سطح تحصیلات از سایر استان‌ها قرار می‌گیرد و انبوهی از ناآشنایان حتی به زبان این مردم، در پست‌های مهم جا خوش می‌کنند.

 در چند دهه گذشته مردم استان خواستار به کارگیری مدیران بومی بوده‌اند و براین اعتقادند که مسئولان استان باید مدیر و مدبر، خلاق و ریسک‌پذیر باشند، اما دولت هنوز نتوانسته آن‌چنان که باید این مطالبه شهروندان کردستانی را محقق کند.

حسن مدیر بومی این است که با آداب و سنن، خرده فرهنگ‌ها، بافت سیاسی ‌ـ فرهنگی، هنجارها، ظرایف و ظرفیت‌های زادگاهش آشناست و این آشنایی مسیر تعامل مردم با مسئولان را تسهیل می‌کند.

باید از نخبگان بومی در مدیریت اداری و اجرایی استان بهره‌برد تا شاهد رشد بیش از پیش آنان باشیم و در آینده به سبب همین کسب تجربه، بتوان از آنان در مدیریت‌های کلان استان و کشور نیز استفاده کرد.

مدیر باید برای گره‌گشایی از مشکلات کارمندانش و رشد و توسعه در حوزه‌کاری خود وقت بیشتری بگذارد. کمتر پیش می‌آید که مدیر غیربومی که دغدغه دوری از اقوام و خویشان خود را دارد، همه توان فکری‌اش معطوف به محل خدمتش باشد. کردستانی‌ها انتظار دارند جوانان استان بیش از پیش به کار گرفته شوند. بسیاری از جوانان و نخبگان استان برای یافتن شغل مناسب به استان‌های دیگر می‌روند و این فرایند زیانبار است.

دولت اگر به اشتغال، تخصص و تجربه مردم بومی توجه کند، هزینه‌هایش بسیار کاهش پیدا می‌کند. بنابراین بهتر است که از این ظرفیت استفاده شود.